{ลาฟลอร่า} T O R T U R E ｜Lila(c) x Tiwa

ข้อมูลเบื้องต้น

T O R T U R E ｜Lila(c) x Tiwa

LILA 

"ถ้าผมปล่อยเธอไป ผมจะสูญเสียเธอไปตลอดกาล นั่นคือสิ่งที่ผมกลัวที่สุดในชีวิตของผม"

TIWA 

"สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดคือการที่ฉันอยู่ได้โดยไม่ต้องมีเขายืนอยู่เคียงข้าง....."

(c)              Chess theme

 

เนื้อเรื่อง

T O R T U R E

Title :: Torture

Pairing :: Lila Blanchard [Male Genderbend] x Tiwa Phudpitchaya

Rate :: 15+.....Maybe?

Author :: Uberworld

            

 "คุณจะรับทิวาเป็นภรรยาของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเธอและให้เกียติเธอชั่วชีวิตของคุณหรือไม่"

               ร่างสูงในชุดสูททักซิโดสีเทายืนนิ่ง มือใหญ่กุมมือเรียวบางของหญิงสาวอย่างเบามือ ดวงตาสีอเมทิสต์เรียวคมมองใบหน้าของหญิงสาวผู้เป็นที่รักตรงหน้าอย่างอ่อนโยน เมื่อสิ้นเสียงของบาทหลวงผู้ยืนเป็นสักขีพยานให้พวกเขา ชายหนุ่มเหลือบมองชายแก่รุ่นราวคราวเดียวกับบิดาของตนก่อนยิ้มจางๆ เสียงทุ้มถูกเปล่งจากปากหยักทันทีอย่างไม่คิดลังเล

"รับครับ"

               ฝ่ายเจ้าสาวบีบฝ่ามือหนาของชายหนุ่มเบาๆ ใบหน้าหวานขึ้นสีอย่างเขินอายจนเธอต้องก้มหน้ามุดเพื่อปิดบังไม่ให้ว่าที่สามีของเธอสังเกตเห็น ดวงหน้าที่ถูกประทินโฉมจนงดงามราวกับเทพีในสรวงสวรรค์ค่อยๆเงยขึ้นมองคนตรงหน้าเมื่อครั้นบาทหลวงเอื้อนเอ่ยวาจาอีกครั้ง

               "คุณจะรับทิวาเป็นภรรยาของคุณไหม คุณสัญญาว่าจะซื่อสัตย์ต่อเธอ ทั้งในยามสุขและยามยาก ในยามไข้และสบายดี จะรักเธอและให้เกียติเธอชั่วชีวิตของคุณหรือไม่"

หญิงสาวยิ้มให้ร่างสูงตรงหน้าด้วยความปลื้มปิติ พยายามเค้นคำพูดออกจากก้นลึกของหัวใจ

แต่ทว่า......

"ไม่ให้รับครับ"

               จู่ๆกลับมีเสียงทุ้มแทรกขึ้นท่ามกลางคำปฏิญาณอันศักดิ์ศิทธิ์ระหว่างพิธีการ เรียกเสียงฮือฮาจากผู้เข้าร่วมพิธีเป็นอย่างมาก ก่อนที่ร่างสันทัดของใครบางคนจะยืนหยัดขึ้นท่ามกลางผู้คนที่นั่งอยู่บนม้านั่งยาวภายในโบสถ์ เรือนผมซอยสั้นสีชมพูอ่อนเข้ากับรูปหน้าเป็นอย่างดี ดวงตาสีอความารีนจ้องมองใบหน้าคมของเจ้าบ่าวก่อนกวาดมองคนในชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ฟูฟ่องอย่างไม่ละสายตา ขายาวๆก้าวไปยังแท่นพิธี ริมฝีปากกระตุกยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าติดหงุดหงิดของเจ้าบ่าว

               หนุ่มลูกครึ่งเคลื่อนกายเข้าไปใกล้เจ้าสาวของงานที่คนนอกไม่มีสิทธิ์แตะต้อง แน่นอน เขารู้ดี มือแกร่งแทรกกลางระหว่างมือของชายหนุ่มและหญิงสาว บังคับมือเรียวเล็กให้สอดประสานกับมือแกร่งของเขาแทน ดวงตากลมโตสีแดงเลือดจ้องมองเขาอย่างหวาดกลัว ซึ่งชายหนุ่มเองก็ต้องการแบบนั้น

"ไลลา บลองชาร์ด......."

               เจ้าของเรือนผมสีชมพูอ่อนยิ้มเยาะ มือแกร่งรวบตัวหญิงสาวให้เข้ามาใกล้จนเธอร้องเสียงหลง ยิ่งปลุกปั่นอารมณ์บันดาลโทสะของผู้เป็นเจ้าบ่าวยิ่งขึ้นอีก

"เย็นชาจังนะ คิม กียุล......ทีกับ 'แฟนเก่า' ของยัยนี่ทำเป็นหวงก้างไปได้"

               เสียงซุบซิบดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับสายตานับหลายคู่ที่ประณามชายหนุ่มนาม 'ไลลา บลองชาร์ด'อย่างไม่ปิดบัง ซึ่งชายหนุ่มก็เลือกที่จะไม่สนใจสายตาตำหนิจากเหล่าผู้ใหญ่เหล่านั้นเช่นกัน 'คิม กียุล' เจ้าของเรือนผมสีอิฐนิ่งเงียบ หากแต่ดวงตาทั้งสองข้างจ้องอีกฝ่ายเขม็งดั่งสิงโตล่าเหยื่อ มือใหญ่ทั้งสองข้างกำแน่นจนเล็บจิกเนื้อ

"ต้องการอะไรอีก?"

ไลลาเลิกคิ้ว ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะผุดรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง คำพูดของเขาทำเอาหนุ่มเกาหลีแทบหายใจไม่ทั่วท้องในทันที.......

".......แค่ต้องการของที่เคยเป็นของผมคืนน่ะ :)"

ต่อค่ะ

          กียุลกำหมัดแน่นขึ้นอีกเมื่อได้ยิน ‘เพื่อนเก่า’ กล่าวอย่างนั้น ดวงตาวาวโรจน์เพราะแรงอารมณ์พร้อมที่จะทำร้ายคนตรงหน้าอย่างเต็มที่ แต่เมื่อสลับมองหน้าสาวไทยผู้เป็นที่รักก็ทำได้เพียงอดทนเอาไว้ ก่อนค่อยๆปั้นยิ้มเสเเสร้งให้หนุ่มลูกครึ่งแทน

“คงให้ไม่ได้หรอก ยัยนี่เป็นของฉันน่ะ หวังว่า‘อดีต’อย่างนายคงจะเข้าใจนะ”

สิ้นเสียงของคิม กียุล แทนที่ผู้ฟังจะทำหน้าบึ้งตึงอย่างที่เขาหวังไว้ แต่เปล่าเลย ยังเรียกเสียงหัวเราะในลำคอจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี

“หึ ถ้าอย่างนั้นผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่านายจะรักษาเธอ….จากผมได้หรือเปล่า”

ทันใดนั้น ไฟก็ดับพรึ่บ! ผู้คนในโบสถ์แตกตื่นฮือฮาทันที ทิวารู้สึกถึงแรงกระชากที่แขนก่อนที่ร่างของเธอจะลอยเหนือพื้น เธอร้อง ความมืดบดบังทัศนียภาพจนหมดสิ้นและถูกแทนที่ด้วยความกลัวและความหวาดผวา ได้ยินเสียงกียุลเรียกเธอจากไกลๆ หญิงสาวพยายามจะเอื้อมมือให้ไปถึงที่มาของเสียงนั้น แต่กลับถูกบางอย่างจับข้อมือไว้อย่างแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ

          แสงจันทราสาดส่องเข้ามาภายในโบสถ์ แต่ไม่เพียงพอให้ทิวาเห็นใบหน้าร่างสันทัดที่กำลังวิ่งหนีเหล่าคนในงานที่กำลังตามจับพวกเขาอยู่ได้ชัด เห็นเพียงเรือนผมสีชมพูอันคุ้นเคยเท่านั้น ซึ่งเธอเองก็รู้อยู่แกใจว่าเป็นไลลา หนุ่มลูกครึ่งที่เคยเป็น'อดีต'คนรักของเธอนั่นเอง

“ทำอย่างนี้ทำไม….?”

          ไลลาไม่ตอบ ดวงตาเรียวเหลือบมองสาวไทยก่อนจะกลอกกลับไปมองทางเดินเช่นเดิม ทิวาจึงตัดสินใจทุบอกแกร่งของอีกฝ่ายแล้วตะโกนเสียงดังลั่น

“ฉันถามว่านายทำแบบนี้ทำไม!!!”

“เงียบซะ!!”

          เป็นครั้งแรกที่เห็นชายหนุ่มตวาดเสียงดังลั่นใส่เธอ ดวงตาสีอความารีนหรี่ลงเมื่อเห็นเงาของคนขยับอยู่ที่ประตูทางออกลางๆ เมื่อหันหลังกลับไปก็พบว่าพวกคนในงานกำลังวิ่งไล่ตามอยู่ ไลลาหยุดกึก ชายหนุ่มขบกรามแน่นอย่างครุ่นคิดก่อนกวาดสายตาไปยังหน้าต่างที่ถูกประดับด้วยภาพวาดโกธิคสไตล์ตะวันตก

          เขาวางทิวาลงแล้วช้อนเอวบางของเธอให้ชิดเขาให้มากที่สุด มือดันศีรษะของหญิงสาวให้ซุกกับอกแกร่ง ไลลาขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าเธอกำลังต่อต้าน เจ้าของเรือนผมสีชมพูถอยออกจากหน้าต่างบานนั้น จังหวะเดียวกับที่เหล่าคนในงานวิ่งโร่มาทางพวกเขาทั้งสองทาง ไลลาจิปาก หันหลังเข้าหน้าต่างก่อนเริ่มวิ่งอย่างรวดเร็ว วินาทีที่แผ่นหลังกระทบกับกระจก ทิวาเบิกตากว้าง ซบกับอกกว้างอย่างหวาดกลัว ในขณะที่เขากอดเธอไว้แน่น เศษกระจกถากเสื้อของทั้งสองจนเป็นรอยขาด

          แผ่นหลังของไลลากระทบกับพื้นดินอย่างแรง แต่ไม่ถึงกับทำให้บาดเจ็บมากนัก เขากระชากสร้อยบนตัวของสาวไทยออกก่อนจะถอดตุ้มหูประดับอัญมนีทั้งสองข้างแล้วโยนมันลงพื้น ทิวาตวัดสายตาโกรธเคืองให้ไลลา ซึ่งร่างสันทัดก็เพิ่มระดับความโกรธของหญิงสาวให้สูงขึ้นอีกโดยการเหยียบเครื่องประดับเหล่านั้นอย่างแรงจนอัญมนีแตกละเอียด

“ทำอะไรของนาย!!!”

“ไม่ต้องถามมาก มากับผม”

          มือแกร่งจับข้อมือบางแล้วดึงให้หญิงสาวตามมา เธอพยายามจะชักมือกลับแต่สู้แรงของคนตรงหน้าไม่ได้จึงปล่อยเลยตามเลย จนกระทั่งทั้งสองเดินมาถึงที่รถสปอร์ตคันสีดำ เขาผลักเธอให้ขึ้นรถ ก่อนที่ไลลาจะย้ายไปนั่งฝั่งคนขับ เขาเริ่มออกรถเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี เหลือเพียงยัยลิงที่นั่งหน้าบูดอยู่ข้างๆ

“นายจะพาฉันไปไหน?”

          เขาไม่ตอบ สายตาจับจ้องกับถนนหนทางอยู่ ทิวาปลดสายเบลท์ออกพร้อมทำท่าจะเปิดประตู ชายหนุ่มเลื่อนมือกดล็อกประตูรถอย่างรวดเร็ว เขาจอดรถใกล้ริมฟุตบาทแล้วเอ่ยเสียงเรียบ

“ถ้าเธอก้าวออกไปจากรถเพียงแค่ก้าวเดียว ผมจะข่มขืนเธอซะ”

ทิวาหยุดทันที ใบหน้าหวานค่อยๆขึ้นสีอีกครั้งแต่ดวงตาสีเเดงเลือดยังคงตวัดมองใบหน้าคมของหนุ่มลูกครึ่งอย่างเอาเรื่อง

“หน้าด้าน”

“ยอมหน้าด้านดีกว่าปล่อยให้เธอไปร่านใส่ผู้ชายคนอื่น สนุกใช่มั้ยที่ทิ้งผมแล้วไปหาผู้ชายคนอื่นน่ะ"

          เขาหมายถึงคิม กียุล เจ้าบ่าวในงานที่สวมรอยคนรักของหญิงตรงหน้าแทนเขาเมื่อสามปีก่อน ทิวากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ จ้องมองดวงตาสีอความารีนของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ถึงแม้ในใจแอบหวาดกลัวคนตรงหน้าอยู่มากทีเดียว กลัวว่าไลลาเกิดคลั่งทำอะไรเสี่ยงตายขึ้นมาอีก

"ฟะ ฟังนะ เรื่องนั้นฉันอธิบาย----"

"หุบปาก!!!"

          เจ้าของเสียงทุ้มตวาดดังลั่น มือแกร่งข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นบีบคอขาวของสาวไทยอย่างลืมตัว ความโทสะพลันควบคุมจิตใจไปชั่วขณะจนขาดสติ ในขณะที่หญิงสาวพยายามกอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างทรมาณ มือเรียวพยายามแกะให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ไลลาหรี่ตา ฟันบนล่างขบกันจนสันกรามนูนขึ้นบนผิวแก้ม แต่ก็ยอมปล่อยให้ทิวารอดชีวิตจากเงื้อมมือมัจจุราชในที่สุด

"แค่กๆ----!"

"หึ สำออย...."

"ฉันไม่ได้---!!!"

          ทิวาหยุดเพียงเท่านั้นเมื่อไลลาเหลือบมองเธอผ่านหางตา ก่อนที่อีกฝ่ายจะปลดซีทเบลท์ โน้มตัวลงมาใกล้หญิงสาวขึ้นเรื่อยๆจนหัวใจน้อยๆของทิวาเริ่มสั่นระรัว ไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เพราะ.....

....กลัว.....

"ยะ อย่าเข้ามานะ...."

          ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงหวานดังขึ้นท่ามกลางอากาศ เขาโน้มตัวลงจนกระทั่งริมฝีปากร้อนผ่าวแนบชิดกับใบหูเล็กของสาวไทย จงใจขบเม้มติ่งหูนุ่มหยอกเย้าร่างเล็กก่อนเอ่ยเสียงพร่า

".....ต่อจากนี้เธอจะต้องทำตามที่ผมสั่ง......ทุกอย่าง"

".....ฮึก"

          ดวงตากลมโตเริ่มรื้นน้ำ มือเล็กผลักอกแกร่งออกแต่กลับไร้ผล เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้ในมือเดียวอย่างง่ายดายก่อนกล่าวอีกครั้ง

"......คำสั่งที่หนึ่ง...."

"......ถอดเสื้อผ้าของเธอออกให้หมด....."

(25%)

เดี๋ยวมาต่อนะคะ

(c)              Chess theme